“ทางค่ายจะให้วันหยุดกับพวกคุณ ใช้เวลานั้นให้คุ้มแล้วกลับมาเจอกันที่ค่าย ทราบ!” เสียงของครูฝึกสอนในหน่วยม้าขาวดังไปทั่วลานฝึก
“ทราบ!!” พลทหารนับร้อยตอบรับเสียงของครูฝึกของพวกเขา ข้างๆครูฝึกนั้นคือพลทหารหน้าตาหล่อเหลาที่ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นผู้ช่วยครูฝึกสอนในหน่วย พลทหารอ๊ค แทคยอน
แทคยอนกำลังเก็บกระเป๋าใบน้อยของตัวเองเขาเพิ่งได้รับวันหยุดครั้งแรกหลักจากที่เข้ามารับใช้ชาติเป็นเวลาหลายเดือน มือหนาล้วงเอาโทรศัพท์เครื่องโปรดที่ตอนนี้หน้าจอนั้นแตกไปเกือบครึ่งเพราะเขาทำมันหลุดมือตกลงพื้น เลื่อนหน้าจอแตกๆหาชื่อของคนที่เขาอยากเจอมากที่สุดก่อนจะกดโทรออก
ตู๊ดด
รอสายได้ไม่นานคนปลายสายก็กดรับพร้อมส่งเสียงที่งัวเงียกลับมา
“มินจุนครับ” แทคยอนอมยิ้มกับเสียงของคนที่เขาคิดถึงทันที
“ยังนอนอยู่อีกเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกคนปลายสาย
“แค่พักสายตาเองน่ะแทค เดี๋ยวนะ! แทคยอน!!” น้ำเสียงที่ดูตกใจของคนปลายสายทำให้แทคยอนหลุดหัวเราะออกมา นี่คงจะไม่ได้ดูชื่อตอนกดรับสินะ จริงๆเลย
“แทคเองครับ”
“ทำไมถึงโทรมาได้ล่ะ” เสียงหวานของคนปลายสายแปลกใจออกมาเล็กน้อย
“วันหยุดน่ะ นี่ ออกมาเจอกันหน่อยสิ คิดถึง” แทคยอนบอกกับคนปลายสายที่คาดว่าคงจะตื่นขึ้นมาเต็มตาแล้ว
“ได้สิ นายมากี่โมง”
“อีกแปปนึงน่ะ”
“ได้สิ แล้วเจอกันที่ร้านเดิมนะ” คนปลายสายบอกก่อนจะตัดสายไป แทคยอนอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงใบหน้าหวานของคนรักที่ไม่ได้เห็นมาหลายเดือนก่อนจะลงมือเก็บของจำเป็นต่ออีกเล็กน้อยเพื่อรอเวลานัด
มินจุนวางโทรศัพท์ลงบนเตียงนุ่มที่เขาแอบมางีบหลับเพื่อพักสายตาหลังจากที่อดหลับอดนอนเพื่อเตรียมอัลบั้มใหม่ล่าสุดของเขา ตั้งสติได้สักพักขาเรียวก้าวลงจากเตียงเพื่อเปลี่ยนชุดสำหรับนัดพิเศษในครั้งนี้ มือเรียวหยิบหมวกสีดำใบเก่งมาใส่ก่อนจะส่องกระจกหมุนไปมาดูความเรียบร้อยของตัวเอง มุมซ้ายหล่อ มุมขวาเท่ มุมตรงน่ารัก โอเค! ออกจากบ้านได้
อุณหภูมิของอากาศที่เริ่มเย็นลงทำให้มินจุนอดที่จะลูบแขนตัวเองไปมาเบาๆไม่ได้ขนาดว่าใส่เสื่อโค้ทตัวหนามาแล้วแต่ก็ยังรู้สึกหนาวอยู่คาดว่าอีกไม่นานหิมะแรกของปีต้องตกลงมาแน่ๆ ขายาวรีบจ้ำอ้าวเข้าไปในร้านเนื้อย่างซึ่งเป็นร้านประจำของพวกเขาไออุ่นในร้านทำให้มินจุนรู้สึกดีขึ้นมาไม่น้อย สายตาสอดส่องมองหาคนที่นัดกันไว้ไม่นานก็เจอเพราะความโดดเด่นของเจ้าตัวที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“แทค” เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในชุดเครื่องแบบของทหาร แทคยอนยิ้มให้กับคนที่นั่งลงตรงข้ามดูเหมือนว่าคนตัวเล็กของเขาจะผอมลงไปเยอะเลย
“คิดถึงจัง” แทคยอนบอกออกไปด้วยความจริงเขาคิดถึงอีกคนตลอดเวลาที่ฝึกอยู่ในหน่วย
“คิดถึงเหมือนกัน” มินจุนบอกก่อนจะยิ้มหวานส่งไปให้อีกคน
“ฉันไม่อยู่แอบไปนอกลู่นอกทางที่ไหนมาหรือป่าว” แทคยอนเอ่ยถามพร้อมกับตีหน้าดุใส่อีกคน มินจุนยิ้มขำกับท่าทางของแทคยอนก่อนจะส่ายหัวไปมา
“ฉันก็เดทกับนายคนเดียวมาตลอดนั่นแหละ”
“ไม่มีใครมาเต๊าะใช่มั้ย” เสียงทุ้มของแทคยอนยังเอ่ยออกมาต่อเนื่อง เขาต้องตรวจสอบคนตรงหน้าไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจแต่เขาจะได้จัดการถ้าหากคนตัวเล็กของเขามีคนมาขายขนมจีบ ยิ่งน่ารักอยู่ด้วย
“ไม่มีทั้งผู้หญิงแล้วก็ผู้ชายครับ” มินจุนบอกก่อนจะทำท่าตะเบ๊ะคล้ายกับว่ากำลังรายงานผู้บังคับบัญชาการอยู่ แทคยอนยิ้มขำกับคนตรงหน้าก่อนที่อาหารที่เขาสั่งไว้จะมาเสิร์ฟทั้งคู่ลงมือจัดการอาหารพร้อมพูดคุยถึงเรื่องราวของกันและกันในช่วงเวลาที่แยกจากกัน
“แล้วจุนโฮก็มางอแงใส่ใหญ่เลยล่ะ นี่! ทำไมโทรศัพท์หน้าจอแตกแบบนั้นล่ะ” มินจุนที่กำลังเล่าเรื่องของจุนโฮที่มางอแงใส่นิชคุณอยู่ก็เอ่ยถามคนตรงข้ามที่หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสียงดัง
“อ๋อ พอดีทำตกน่ะ” แทคยอนบอกก่อนจะส่งโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้กับคนตัวเล็กที่แบมืออยู่ตรงหน้า
“แล้วทำไมไม่เอาไปซ่อม ใช้อยู่แบบนี้ได้ยังไง” แทคยอนยิ้มแหยๆกับคำถามของคนตัวเล็ก จะให้เขาบอกอีกคนได้ไงว่าไม่มีเงินน่ะ เขาเป็นถึงCEO แมวเขียวชื่อดังเลยนะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
“แทค” เสียงหวานของมินจุนเข้มขึ้นเมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ
“คือ แทคไม่มีเงินอ่ะ” คำตอบของแทคยอนทำให้มินจุนหลุดหัวเราะออกมาแบบห้ามไม่อยู่ แทคยอนเบะปากออกมาเล็กน้อยเพราะคนตัวเล็กที่เอาแต่หัวเราะเขาไม่เลิก
“อย่าหัวเราะสิมินจุน”
“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไม่หัวเราะแล้ว นายนี่มันจริงๆเลย”
“เดี๋ยวฉันจะเอาไปซ่อมให้แล้วกัน ยังไงอยู่ในค่ายก็ไม่ได้ใช้อยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ” มินจุนบอกก่อนจะมองโทรศัพท์เครื่องโปรดของแทคยอนที่หน้าจอนั้นแตกเกินจะรับได้
“อื้ม ขอบคุณนะ”
หลังจากที่กินเนื้อย่างพวกเขาก็พากันออกมาเดินเล่นในสถานที่ที่ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่านนักอาจเป็นเพราะอากาศที่เริ่มจะเย็นขึ้นด้วย มือเรียวของมินจุนคล้องแขนของแทคยอนเอาไว้ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปตามทางเรื่อยๆจนไปเจอกับตู้ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์ที่ตั้งเรียงรายกันอยู่
“ไปถ่ายรูปสติ๊กเกอร์กัน” แทคยอนบอกก่อนจะพามินจุนเข้าไปยังตู้ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์ตู้หนึ่ง
“ไม่ได้ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์แบบนี้นานแล้วนะเนี่ย” มินจุนมองตู้ที่ค่อนข้างเล็กเมื่อพวกเขาสองคนเข้ามายืนเบียดกัน
“มาเร็ว” แทคยอนบอกกับคนตัวเล็กหลังจากที่กดโปรแกรมของตู้เสร็จ มือหนาดึงให้คนตัวเล็กเข้ามาแนบชิดกันก่อนที่จะโพสท่าทางต่างๆไปเรื่อยๆ ระหว่างที่เปลี่ยนท่าโพสนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่แทคยอนและมินจุนหันหน้ามาหากัน ปลายจมูกโด่งสัมผัสกันแผ่วเบา แทคยอนจ้องดวงตาหวานที่เขาคิดถึงก่อนที่จะกดจูบลงไปบนริมฝีปากอิ่มมือของมินจุนเลื่อนขึ้นมาทาบอกของแทคยอนไว้ก่อนจะหยัดหน้ารับเรียวลิ้นร้อนที่กวาดต้อนอยู่ในโพรงปาก ทั้งคู่แลกจูบที่เต็มไปด้วยความคิดถึงกันดูดดื่มโดยที่กล้องของเครื่องถ่ายภาพก็ยังทำงานจับภาพของพวกเขาไว้อยู่ ทั้งคู่ผละริมฝีปากออกจากกันมินจุนหันหน้าหนีอีกคนด้วยความเขินก่อนจะเห็นว่าตู้ถ่ายสติ๊กเกอร์ทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว แทคยอนหยิบรูปจำนวนหลายแผ่นที่ออกมาจากตู้ก่อนจะมองด้วยความพอใจโดยเฉพาะรูปเซ็ตหลังๆที่เก็บทุกมุมทุกองศาได้ดีจนอยากจะให้รางวัลงามๆ
“ขอดูมั่ง” มินจุนชะเง้อคอดูรูปถ่ายด้วยความตื่นเต้นก่อนใบหน้าหวานจะขึ้นสีเมื่อเห็นรูปเซ็ตหลังที่ถูกถ่ายออกมา รูปเขากับแทคยอนที่จูบกันถูกบันทึกไว้ทุกจัวหวะเลยก็ว่าได้
“แทคขอเก็บอันนี้ไว้นะ ส่วนมินจุนก็เก็บอันนี้ไว้” แทคยอนแบ่งรูปที่ถ่ายให้กับมินจุนโดยที่เขาเลือกเก็บรูปเซ็ตหลังเอาไว้และให้มินจุนเก็บรูปในเซ็ตแรกที่โพสท่าถ่ายแบบน่ารักๆเอาไว้
“จะเก็บไว้ทำไมแทค น่าอายจะตาย” มินจุนบอกแบบเขินๆที่แทคยอนเลือกที่จะเก็บรูปที่จูบกันเอาไว้
“น่ารักจะตาย มินจุนตอนที่เป็นของแทคน่ะน่ารักที่สุด” แทคยอนบอกก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
“บ้า” มินจุนบอกก่อนจะเดินหนีอีกคนออกมาอย่างไวเพราะรู้ว่าที่อีกคนพูดนั้นหมายถึงอะไร ขาเรียวของมินจุนชะงักก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มีเกร็ดใสๆร่วงหล่นลงมา
“หิมะแรกตกแล้ว” มินจุนหันมาบอกกับแทคยอนก่อนที่ทั้งคู่จะจับมือกันแล้วอธิฐานขอพรจากหิมะแรก
“ขอให้ข้างกายของอ๊ค แทคยอน มีแต่คนที่ชื่อ คิม มินจุนตลอดไป” เสียงทุ้มของแทคยอนเอ่ยออกมา มินจุนอมยิ้มกับคำขอของคนข้างๆก่อนจะขอพรบ้าง
“ขอให้ความรักของคิม มินจุนและอ๊ค แทคยอนไม่มีวันแยกจากกัน”
“แทคไม่มีวันแยกจากมินจุนหรอกนะ” แทคยอนบอกกับคนตัวเล็กด้วยความจริงจากหัวใจ
“ฉันก็จะอยู่ข้างๆนายตลอดไปแทค” มินจุนบอกก่อนที่ทั้งคู่จะกอดกันท่ามกลางหิมะแรกที่ตกลงมาเพื่อเป็นพยานให้กับความรักของทั้งสองคน
มินจุนที่นอนจิ้มโทรศัพท์ของแทคยอนอยู่บนเตียงนุ่มหลังจากที่เอาไปซ่อมหน้าจอมาเรียบร้อยแล้ว นิ้วเรียวจิ้มกดเข้าไปที่แกลลอรี่ภาพก่อนที่จะปรากฏรูปภาพมากมายของเขาขึ้นมา รูปของเขาในมุมต่างๆไม่ว่าจะนั่ง ยืน หลับ หัวเราะหรืองอแงก็ถูกถ่ายเอาไว้โดยที่เขาไม่รู้ตัว
“แอบดูอะไรน่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามคนตัวเล็กที่นอนเล่นโทรศัพท์ของเขาอยู่แขนแกร่งโอบกอดร่างขาวเนียนที่เปลือยเปล่าของอีกคนไว้ มินจุนพลิกตัวกลับมาจ้องหน้ากับแทคยอนก่อนจะยกโทรศัพท์ให้อีกคนดู
“ถ่ายไว้ตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย” แทคยอนมองรูปที่เขาเป็นคนถ่ายไว้ก่อนจะตอบออกไปแบบชิวๆ
“ก็ถ่ายไว้ตลอดนั่นแหละ ใครอยากให้ทำตัวน่ารักล่ะ” พูดจบก็จดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มที่เริ่มบวมช้ำเบาๆก่อนจะเลื่อนไปสูดดมความหอมจากซอกคอขาวแทน
“อื้อแทค พอแล้วพรุ่งนี้ฉันต้องไปโปรโมทอัลบั้มนะ” มินจุนบอกกับคนที่คลอเคลียอยู่ที่ลำคอสวย
“ขออีกรอบนะ นะ นะ” แทคยอนผละออกจะลำคอสวยก่อนจะส่งสายตาออดอ้อนคนรักของตัวเองเพื่อจะขอต่อกิจกรรมรักที่เพิ่งทำไปอีกหนึ่งยก
“ไม่ เมื่อกี๊ก็ทำไปแล้วไง” มินจุนบอกก่อนจะงอแงออกมาแบบไม่ยอมเพราะเขากับแทคยอนเพิ่งจะหยุดพักเหนื่อยจากกิจกรรมรักที่เร่าร้อนมาได้แปปเดียวเอง
“รอบเดียวมันยังไม่หายคิดถึงนิ” แทคยอนยังต่อรองกับคนตัวเล็กต่อโดยที่มือซุกซนก็เริ่มเลื่อนไปลูบนั่น จับนี่ตามร่างกายของมินจุน
“ไม่ๆๆๆ มันเหนื่อยนะเว้ย” มินจุนบ่นออกมาเสียงดังแต่มีหรือคนอย่างแทคยอนจะฟังน่ะ
“ไม่ให้งั้นก็ต้องปล้ำ” แทคยอนบอกก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมมินจุนไว้ทันที นานๆเขาจะมีวันหยุดสักทีเขาจะไม่ปล่อยให้โอกาสมันหลุดไปแน่ๆ ไหนลองปล้ำเมียตัวเองดูหน่อยจะเป็นไรไป
“เอ๊ยยย อ๊ค แทคยอน ลุกออกปายยยย” มินจุนโวยวายที่จู่ๆคนตัวสูงก็ลุกขึ้นมาคร่อมตัวเขาไว้ก่อนจะถูกแทคยอนรวบมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัว
“ยอมแทคซะดีๆมินจุนจ๋า” แทคยอนบอกก่อนที่จะเริ่มจู่โจมคนใต้ร่างที่หมดทางหนี
“ม่ายยย อ๊ะ อื้อ” เสียงโวยวายคือเสียงสุดท้ายของมินจุนก่อนที่มันจะกลายเป็นเสียงกิจกรรมที่เร่าร้อนของทั้งสองคน
จบ……….
ฟิคสั้นๆรอเวลาพี่แทคออกจากกรมค่ะ เห็นมีโมเม้นท์ก็เลยแอบแวะมาแต่งดู ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกันได้ค่ะ คอมเม้นท์ก็แล้วแต่ใจคนอ่านที่น่ารักทุกคนจะปราถนาเลยค่ะ ><
